Op ‘n keer kom kuier my Deense neef in Suid-Afrika. Dis sy eerste besoek, en ook die eerste keer dat enige van ons Europese familie ‘n draai kom maak in ons Suiderland.
Jesper se vakansiedae is beperk en ons probeer soveel moontlik inpas.
Maar aan die einde van die vakansie is dit toe nie die Tuinroete of Tafelberg wat hom die meeste beïndruk het nie, maar wel ons “roadtrip” deur die Groot Karoo.
Wat ‘n dagrit moes wees het onbepland ‘n “bestemming” in sy oë geword.
Jesper kon maar net nie uitgepraat raak nie oor hierdie onbevolkte wêreld se stilte en sterre, die uitgespande hemel en die nimmereindigende horisonne.
Daar’s meerdere Suid-Afrikaners wat die
Gwynen Conlyn skryf in “Delicious Travel” daar is party mense wat nooit vat sal kry aan die
Maar sommiges, soos Jesper, word onmiddellik deur die
“Dis immers ‘n plek waar mens mens
Oftewel soos Jannie du Toit sou sing: “Eenvoud is die vreugde van die lewe.”
En toe ons onder karee buite Middelburg stop, merk Jesper op: “Europa is gans te`cluttered’.” Digby is ‘n opstal wat se agterlaas tot aan die einder strek.
‘n Uur later ry ons die Vallei van Verlatenheid binne. Sowat 230 miljoen jaar gelede het prehistoriese diere hier gewei waar die Sondagsrivier nou vir Graaff-Reinet omarm.
In dié dorp drink ons ‘n Fanta Float om die dors te les. (“
Windpompe draai om water uit die dorre aarde te haal vir kuddes dorpers. Die Deen is dol oor ‘n paar springbokke, bloukraanvoël, en ystervark wat ons pad kruis.
En toe ons die Potjiesbergpas na die Klein Karoo oorsteek sê my welberese neef filosofies: “Dis met rede wat daai
Nou-ja, mag ons iets daaruit leer!
Carlo Goldoni het nie sonder rede gesê: “Die wyse reisiger verag nooit sy eie land nie.”
