MET Spanje wat die Euro2008-sokkertoernooi agter sý naam kan skryf, verskuif die kollig vanaf Julie na die Vodacom Drienasiereeks. Tot mid-September sal die Springbokke, All Blacks en Wallabies tienduisende kilometers vlieg om mekaar te pak in Durban tot Dunedin.Dié reeks skop Saterdag af in Wellington, die Nieu-Seelandse hoofstad, met ‘n swaargewigwedstryd tussen die All Blacks en die Springbokke.
Wellington se Westpac is ‘n modern stadion met sitplek vir 34 500 rugby-entoesiaste. Die Koekbloek (soos dit ook bekend staan) is by Waterloo Quay naby die hawe en het ‘n paar jaar gelede die ou Athletic Park vervang.
Omdat Wellington nog veel verder as Down Under is, is vlugvoosheid onvermydelik vir reisigers (en selfs die gehardste Bok). Die vier vlugte vanaf Bloemfontein/Kimberley na Wellington kan maklik 24-uur duur. Só moes ons oorklim in Johannesburg, Perth én Brisbane.
Groot was die verligting dus toe ons daai aand neerval op die beddens van die Comfort Hotel langs die gewilde Cubastraat wat bekend is vir sy straatkafeekultuur. ‘n Verrassing was dat blyplek in Nieu-Seeland naastenby dieselfde as in Suid-Afrika kos, hoewel die wisselkoers swak is vir Suid-Afrikaners.
Maar John Smit se span sal gelukkig nie aan vlugvoosheid ly nie, want die Bokke het ‘n week vóór hul kragmeting met die gevreesde All Blacks al in Nieu-Seeland geland.‘n Gul ontvangs was dit egter nie: ‘n kenmerkende kouefront het oor dié seelandse hawestad gespoel en die Bokke moes hul voorbereiding in ‘n binnenshuise sportklompleks begin.
Nietemin het Peter de Villiers, Suid-Afrika se afrigter opgemerk: “Ons wou so gou moontlik kom, want dis soos ‘n tweede tuiste. Dis ‘n wonderlike plek om te wees. Die landskap én vroue is mooi. Ons respekteer die mense hier ... hul rugby én kultuur.”
Veral in Wellington vorm dié kombinasie van rugby én kultuur (of is dit rugby-kultuur?) ‘n interessante kombinasie. Die inwoners is rugbymal en kan skaars genoeg kry van nasionale helde soos die aantreklike Daniel Carter, maar dis in dié einste stad wat simfonieorkeste en balletgeselskap gelykertyd floreer.
As Nieu-Seeland se regeringsentrum is Wellington kosmopolitaans, gekultiveerd en gesofistikeerd. Dis ook welvarend, skoon en veilig.
Besigheidslui dra snyerspakk(i)e(s) wat hul koop by boetiekwinkels wat lyk soos dié langs Oxfordstraat in Londen.
By ‘n restaurant het ons gesien hoe ‘n vrou die toiletvloere was dat die skuimbolle so staan. Soos in Switserland sou jy van dié vloer kon eet.
Toe ons na die parlementsgebou gaan kyk, word troufoto’s op die trappe geneem. Van ‘n veiligheidsheining om dié regeringsetel is nie sprake nie. Slegs twee polisiemanne hou ‘n ogie van ver af.Van sekuriteit was daar ook nie sprake toe ons tussen Wellington en Queenstown sou vlieg nie. Ons handbagasie het ons eenvoudig aan boord gedra. Dis nooit deur ‘n X-straal-masjien nie.
Dit klink na hemel op aarde, was dit nie vir die koue, klam weer waarteen jy jou altyd moet pantser nie.
Onthou dus jou reënjas en sambreel as jy ‘n draai maak in Wellington.
Hoewel dié stad die Kiwi-regeringsentrum is, is dit nie die grootste nie, maar wel Auckland. In dié opsig herinner dit aan byvoorbeeld Washington en New York óf Den Haag en Amsterdam.
Naas San Francisco en Kaapstad is Wellington die mooiste geleë stad waar ek nog was. By al drie vorm ‘n baai en ‘n berg ‘n poskaartmooie prentjie vir ‘n besige hawestad.
Neem jy die kabelkarretjie na die botaniese tuin kan jy sien hoe veerbote vaar vanaf Wellington aan die suidpunt van die Noord-eiland oor die Cook-seestraat na die Suid-eiland.
Dis daar waar die Springbokke volgende Saterdag sal uitdraf teen die All Blacks op Carisbrook in Dunedin. Die draers van die Groen-en-Goud het al sewe keer daar gespeel, maar kon nog nooit wen nie. Dunedin is een van die suidelikste dorpe op aarde en daar sal ongetwyfeld hoendervleisweer wees.
Maar eers wag Peter de Villiers se ware vuurdoop vandag in Wellington. Dis hier waar die derde grootste oorwinning ooit in die Drienasiereeks in 1996 aangeteken is toe die All Blacks die Wallabies met 43-6 verslaan het (35 punte verskil).
Ja, in die Suidelike Halfrond se Drienasiereeks is die Land van die Silwervaring meestal koning. Die eerste reeks is in 1996 gespeel en sedertdien het die All Blacks dit agt keer gewen. Australië en Suid-Afrika was slegs twee keer elk die Drienasie-kampioen.
Graham Henry, die Nieu-Seelandse afrigter, het opgemerk vanmiddag se wedstryd gaan ‘n “massiewe tien-uit-tien-toets wees”.
Ons hou duim vas dat die Wêreldbeker-kampioen sy eerste oorwinning oor die All Blacks sedert 1998 gaan behaal. Dalk, net dalk, word die Drienasie-koning vandag getroef in Wellington, ‘n tien-uit-tien-stad!
